Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος πάνω στον πλανήτη που να δηλώσει πως δεν έχει κλάψει έστω μια φορά στη ζωή του. Άλλωστε ο άνθρωπος είναι ένα όν που όταν φορτίζεται συναισθηματικά ξεσπά σε κλάματα. Τα υπόλοιπα όντα κλαίνε γιατί οι οφθαλμοί τους πρέπει να διατηρηθούν σε υγρή κατάσταση. Αυτό υποστηρίζει Βρετανός επιστήμονας.
Ο δρ Μάικλ Τρίμπλ, ομότιμος καθηγητής Συμπεριφορικής Νευρολογίας στο Ίδρυμα Νευρολογίας του University College, στο Λονδίνο, δήλωσε πως το κλάμα στα προϊστορικά χρόνια ήταν ένας τρόπος επικοινωνίας. Έτσι έδειχνε τα συναισθήματα του, ο ένας άνθρωπος στους άλλους και μετά ανέπτυξε την ομιλία και τη γραφή. Το κλάμα υπάρχει στους ανθρώπους για δυο λογούς. Για να διατηρούνται τα μάτια μας υγρά αλλά και για να εκφράσουμε αυτά που νιώθουμε.
Όλοι οι άνθρωποι όμως δεν κλαίνε το ίδιο και για τις ίδιες καταστάσεις. Υπάρχουν άνθρωποι που κλαίνε μόνο σε μεγάλη για αυτούς απώλεια, όπως ο θάνατος, ενώ υπάρχουν άνθρωποι που κλαίνε βλέποντας έναν πίνακα. Επίσης στον άνθρωπο παρατηρούνται και τα δάκρυα χαράς που διαρκούν πολύ λιγότερο απ’ότι τα δάκρυα πένθους.
Το κλάμα και όχι το δάκρυ, σύμφωνα με τον εν λόγω επιστήμονα εμφανίστηκε σε μια κρίσιμη καμπή για τον άνθρωπο. Σε ένα στάδιο εξέλιξης για το ανθρώπινο είδος όπου τότε άρχισε να συνειδητοποιεί και να έχει αντίληψη. Τα δάκρυα αποτελούν μια φυσική αντίδραση και δεν θα πρέπει να φοβόμαστε αυτά που νιώθουμε. Τα δάκρυα που προέρχονται από την συμπόνια δεν θα πρέπει να αποφεύγονται καθώς η ικανότητα μας να κλαίμε για τον λόγο αυτό, αποτελεί το μεγαλύτερο θεμέλιο της ηθικής και του πολιτισμού. Αυτό μας ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα όντα πάνω στη γη.
